Hoşgeldin pastası...

Tam 5 yıl önce Küçük kızım Sude'yi, tanıdığım ve anlayışına çok güvendiğim bir okul öncesi kurum olan Arnavutköy Çocuk Evi'ne götürürken yolda çok tatlı, kibar, sempatik, güler yüzlü bir hanımla tanışmıştık. Sude ile bazı günler, havanın güzel olduğu zamanlarda karşıya motorla geçiyorduk. Gün içerisinde saatlerce araba kullandığım dönemlerde arada bir dahi olsa köprü trafiğine girmemek benim için çok rahatlatıcı olurdu. Çocuğu okula bıraktıktan sonra bir de dönüşü düşünürseniz, kulaklığımdaki güzel bir müzik eşliğinde eşsiz bir ziyafete dönüşürdü, o yolları gidip gelmek. Çok yorulduğum, hatta kendimi fazlasıyla bitik hissettiğim o günlerde kısacık dahi olsa böylesi keyifli molalar çok büyük ihtiyaçtı.

İşte o yıllarda motorla karşıya geçtiğimiz zamanlarda Anadolu Hisarından sonraki durakta Hande motora biner ve çoğunlukla (yer olduğunda) yanımıza oturur, kalan 10-15 dakikayı sohbet ederek geçirirdik.

Sude'nin Anadolu Hisar - Arnavutköy yolculukları 2 yıl devam etti. Sonrasında bizim haberleşmemiz,
dostluğumuz devam etti. Zaman zaman telefonda dahi olsa haberleşir, hal hatır sorarız. Geriye dönüp baktığımda o zor olduğunu düşündüğüm yıllarda ne kadar da güzel anı yaşamışız. Ne tatlı insanlarla tanışmışız. Sıkıntılı hatıralar unutulmaya mahkum, tabi eğer onlardan ders alabilmişsek. Araya serpiştirilen güzellikler, değerli anılan, sanıyorum onlarda bizim hatıralarımızda yerini alan, hatırladıkça bizi gülümseten armağanlar...

 

Sevgili Hande'nin yurtdışından yeğenleri gelince benden onlar için bir pasta hazırlamamı rica etti. Memnuniyetle kolları sıvadım ve çocukların da üzerinde fotoğraflarının bulunduğu pembe, sade kremalı, frambuazlı bir pasta çıktı ortaya.  Pastanın üzerine de yine o yıllardan kalma Sudeciğimin çok sevdiği "Welcome welcome  everyone, now we're here let's have some fun" şarkı sözleriyle süsledim.   Nice sevinçli kavuşmalara ve neşeli anılara... :))

Afiyet olsun...:)